Powered By Blogger

Συνολικές προβολές σελίδας

Τετάρτη 28 Μαρτίου 2012







ΙΝΑΧΟΣ

Η περιοχή που αποτελεί το Δημοτικό Διαμέρισμα (και πρώην Δήμο) Ινάχου ορίζεται από τον ποταμό Αχελώο και τις δύο από τις τρεις τεχνητές λίμνες του, την τεχνητή λίμνη των Κρεμαστών και την τεχνητή λίμνη του Καστρακίου. Την κοιλάδα της περιοχής διασχίζει ο ποταμός Ίναχος, από τον οποίο πήρε το όνομά του ο Δήμος και ο οποίος εκβάλλει στην τεχνητή λίμνη Καστρακίου.

Βρίσκεται στο βόρειο τμήμα του νομoύ Αιτωλοακαρνανίας στο σημείο σύγκλισης των νομών Αιτωλοακαρνανίας, Ευρυτανίας, Καρδίτσας και Άρτας. Εξαιτίας του γεγονότος ότι ήταν μακριά από το κέντρο του ελληνικού πολιτισμού δεν παρουσιάζει ιδιαίτερα και αξιοσημείωτα ιστορικά στοιχεία.

Τα τείχη και τα κάστρα που ερείπιά τους σώζονται μέχρι σήμερα μαρτυρούν την ανάγκη των κατοίκων να ασφαλιστούν από εχθρικές επιθέσεις. Ωστόσο δεν γνωρίζουμε τι ακριβώς κρύβεται κάτω από τους αρχαιολογικούς χώρους της περιοχής διότι δεν έχουν γίνει συστηματικές μελέτες, ανασκαφές και έρευνες. Αρχαιολογικά ευρήματα στην περιοχή του Εμπεσού κάνουν λόγο για Ναό αφιερωμένο στη θεά Δήμητρα. Η ιστορία του κατ` επέκταση συνδέεται με την ευρύτερη περιοχή της Αμφιλοχίας.

Στην εποχή της Τουρκοκρατίας και στην επανάσταση τα χωριά που σήμερα ανήκουν στον Δήμο Ινάχου προσέφεραν μεγάλες υπηρεσίες την υπόθεση της Ελευθερίας και της εθνικής ανεξαρτησίας. Πολύ σημαντική για την επικράτηση και το στέριωμα του αγώνα στην Αιτωλοακαρνανία ήταν η καταστροφή που προκάλεσαν στα τουρκικά στρατεύματα στο όρος Μακρυνόρος όλοι οι Βαλτινοί μαζί.

Η περιοχή έχει συνολική έκταση 592.627 στρεμμάτων και ο πληθυσμός της, σύμφωνα με την απογραφή του 2001 είναι 6169 κάτοικοι. Είναι ένας τόπος κυρίως ορεινός και ελάχιστα ημιορεινός, με απαράμιλλο φυσικό κάλλος αλλά ελάχιστη τουριστική αξιοποίηση μέχρι σήμερα. Συνεχίζεται η προσπάθεια από την τωρινή δημοτική αρχή για την ευαισθητοποίηση και ενεργοποίηση του πληθυσμού σε θέματα αγροτουρισμού και επενδύσεων στον τουριστικό τομέα γενικότερα όπως και μια αξιόλογη προσπάθεια προβολής της περιοχής από διάφορους φορείς, με κυρίαρχη και περισσότερο γνωστή την προσπάθεια που γίνεται από την ιστοσελίδα www.inahosbasket.gr (διαδέχτηκε το www.inahos.com), με απώτερο σκοπό να γίνει ο Ίναχος στο μέλλον προορισμός για όλους.

Στην περιοχή υπάρχουν πανέμορφα τοπία, που όμοιά τους δεν συναντά κανείς εύκολα. Ένα από τα δώρα της φύσης είναι και το ελατοδάσος που στολίζει τα βουνά Μητσέλι και Γραμματικού, ανάμεσα στα χωριά Περδικάκι και Πατιόπουλο. Η έκταση του ξεπερνά τις 225 χιλιάδες τετραγωνικά μέτρα. Χαρακτηρίζεται από την πυκνή βλάστηση και τα πανύψηλα έλατα που κάποιες φορές ξεπερνούν τα 35 μέτρα ύψος.

Η τεχνητή λίμνη του Καστρακίου καταλήγει βορειοδυτικά στο χωριό Μπαμπαλιό δημιουργώντας ένα τοπίο απείρου κάλλους. Τα νησάκια της λίμνης, οι γραφικές εκκλησίες γύρω από το χωριό και η όμορφη αισθητική των υπολοίπων κτισμάτων συμβάλλουν στη σύνθεση εικόνων που θα μπορούσαν κάλλιστα να αποτελέσουν πηγή έμπνευσης για κάθε καλλιτέχνη.

Βορειότερα, η τεχνητή λίμνη των Κρεμαστών, δημιούργησε ένα ακόμη μαγευτικό τοπίο κοντά στο χωριό Τρίκλινο, όπου υπάρχει και η περίφημη γέφυρα της Τατάρνας, η οποία την εποχή που δημιουργήθηκε κατείχε ουκ ολίγα παγκόσμια ρεκόρ.

Ακολουθώντας τον Αχελώο αντίστροφα με τη ροή των υδάτων του και ακολουθώντας τη διαδρομή προς το Περδικάκι αρχικά και στη συνέχεια προς τα Βρουβιανά και το Αυλάκι, η διαδρομή παραμένει μαγευτική.

Στα Βρουβιανά υπάρχει η πανέμορφη γέφυρα της Τέμπλας, που ενώνει το Νομό Αιτωλοακαρνανίας με τον Νομό Ευρυτανίας και δίπλα της ακριβώς ξεκινάει μια υπέροχη υδάτινη διαδρομή για τους λάτρεις του canoekayak.

Τα περισσότερα χωριά του Δήμου βρίσκονται πάνω ή σε ελάχιστη απόσταση από τον κεντρικό επαρχιακό δρόμο που διασχίζει τον Δήμο και ενώνει το Αγρίνιο με την Άρτα. Το Μπαμπαλιό είναι το πρώτο χωριό που θα συναντήσει ο επισκέπτης ανεβαίνοντας από το Αγρίνιο. Ακολουθούν η Ποδογορά, οι Γιαννόπουλοι, οι Αμοργιανοί και η Μαλεσιάδα, πριν φτάσουμε στο κέντρο του Δήμου, το Χαλκιόπουλο. Ενδιάμεσα της διαδρομής από τη Μαλεσιάδα προς το Χαλκιόπουλο υπάρχει η διασταύρωση που οδηγεί στα χωριά Πετρώνα και Αλευράδα, ενώ λίγα χιλιόμετρα πιο μακριά βρίσκονται τα Ιαματικά Λουτρά των Κρεμαστών, γνωστά για τις ιαματικές τους ιδιότητες.

Στο Χαλκιόπουλο βρίσκεται ο κόμβος που οδηγεί στο Παλαιό Χαλκιόπουλο, το Τρίκλινο και τη γέφυρα της Τατάρνας, ενώ αν ο επισκέπτης επιλέξει την άλλη διαδρομή θα συνεχίσει να κινείται πάνω στον κεντρικό οδικό άξονα και αφού περάσει τον Σταθά και τη διασταύρωση που οδηγεί στον Παλαιό Σταθά, θα φτάσει σε ένα άλλο κομβικό σημείο, στην διασταύρωση του Εμπεσού. Από εκεί υπάρχει η επιλογή να κινηθεί προς τον Εμπεσό και τα ορεινά χωριά Περδικάκι, Βρουβιανά και Αυλάκι ή να συνεχίσει πάνω στον κεντρικό δρόμο και αφού περάσει το Αγρίδι και την Κάμινα να φτάσει σε άλλο ένα μεγάλο χωριό, τον Θύαμο.

Ο Θύαμος είναι σε ένα ακόμα σταυροδρόμι που από τη μια μεριά οδηγεί προς την σχεδόν έρημη πια Δρομίστα και ακολούθως στην Ιερά Μονή Ρέθα και από την άλλη συνεχίζει στον κεντρικό δρόμο συναντώντας το Πατιόπουλο και το τελευταίο χωριό του Δήμου Ινάχου προς τα δυτικά, τα Πετσάλια.

Ο Ίναχος είναι μια περιοχή πανέμορφη με πολλές δυνατότητες αξιοποίησης στον τομέα του τουρισμού, αρκεί να γίνουν οι κατάλληλες κινήσεις για την υπέρβαση αυτή.

Σάββατο 31 Ιουλίου 2010















Αντί για πρόλογο…

Το ζήτημα κάθε φορά είναι η εύρεση και η διατήρηση της ισορροπίας, όποια κι αν είναι αυτή για τον καθένα. Δεν πρόκειται για προορισμό, τότε άλλωστε θα μιλούσαμε για μόνιμη ίσως κατάσταση και τέτοιες στον υλικό κόσμο μας δεν υπάρχουν… «τα πάντα ρει», όπως είπε πρώτος και ο φιλόσοφος Ηράκλειτος. Δεν είναι όμως εύκολο αυτό για όλους τους ανθρώπους, κάποιοι είναι φτιαγμένοι για να βρίσκονται σε μια αέναη κίνηση, σε μια διαρκή αναζήτηση, σε μια δημιουργική πορεία, όπως επιβάλλει η ανήσυχη φύση τους…
Τις πιο πολλές φορές ο μέσος άνθρωπος βρίσκεται πολύ κοντά στην ισορροπία, αφού έλκεται από ασήμαντα πράγματα που τον κάνουν να αισθάνεται πλήρης, να νιώθει πως βρίσκεται σε μια ζηλευτή και όμορφη κατάσταση, άσχετα αν αυτή υφίσταται με τελείως ειδικές προυποθέσεις και αυστηρά μέσα στον μικρόκοσμό του. Αντίθετα ο ανήσυχος άνθρωπος αλλάζει διαρκώς στόχους όταν τους εκπληρώνει ή όταν δεν του αρκούν πλέον οι υπάρχοντες και κινείται διαρκώς σε μια πορεία πολλές φορές αναρχοαυτόνομη και αυτοκαταστροφική, αρκετά συχνά δημιουργική και ωφέλιμη για το κοινό καλό, αλλά μη ικανή σαν συνθήκη να του προσφέρει τη λύτρωση που πάντα επιθυμεί και επιδιώκει, συνειδητά ή ασυνείδητα… Οι χαρές και οι επιτυχίες που αποτελούν την νιρβάνα του πλήθους δεν του είναι αδιάφορες, απλά αντιλαμβάνεται την ματαιότητά τους και τις αξιολογεί κατάλληλα. Εκεί άλλωστε κρύβεται ένα από τα μυστικά της δύναμής του : παρά την συνειδητοποίηση της ματαιότητας συνεχίζει να συμμετέχει, να διεκδικεί, να δημιουργεί, να ζει…
Όταν επιτυγχάνει σημαντικούς στόχους που αξίζουν στη δική του κλίμακα, το απολαμβάνει ανάλογα με τον επιμέρους χαρακτήρα και τον ψυχισμό του, συνήθως όμως έντονα και για μικρό χρονικό διάστημα, όπως συμβαίνει για όλα σχεδόν τα (πολύ) ωραία πράγματα… Και μετά από ένα διάστημα μελαγχολίας και αναζήτησης νέων νοημάτων και στοιχημάτων, ρίχνεται στην επόμενη μάχη, στο επόμενο ταξίδι προς την δική του Ιθάκη, ή καλύτερα προς μία από τις Ιθάκες του…
Ή μήπως η Ιθάκη είναι ΜΙΑ και ΜΟΝΑΔΙΚΗ για τον καθένα;